زندگی نوشت های یک مامان

این روزها مامان یه کم متلاطمه.گاهی آروم گاهی خیلی زیاد ناآروم. انصافا با وجودی که عاشقتم و خیلی دوستت دارم اما دلم میخواد یه زمان هایی تنهای تنها باشم، برای دل خودم کتاب بخونم و آهنگ گوش بدم اما تمام مدت پیش هم هستیم.وقتی هم میخوابی انقدر کار نکرده دارم که تا اونا رو انجام بدم دوباره بیدار شدی. اما خب همه این روزا میگذره.من خیلی خوشحالم که یه پسر کوچولو دارم که مجبور نیست یه کم که بزرگ شد روسری سر کنه.چه عالیه که یه مرد به این نازنینی داره تو زندگیم بزرگ میشه.مرد کوچولوی من خیلی دوست دارم. کمتر از دوهفته دیگه مونده تا 8ماهگیت هم تموم بشه و چشم به هم بزنیم شده 1 سالت.بی صبرانه منتظرم اولین کلمات رو بگی.الان گاهی نه میگی اما معنیشو نمیدو...